Kuba

Kuba to kolejny z listy szóstki kotów, które straciły dom po śmierci Ukochanej Opiekunki. Podobnie więc jak pozostałe koty z tej grupy ma opanowane reguły mieszkania w domu z ludźmi. Tak więc doskonale wie, że gdy Opiekun gasi wieczorem lampkę przy łóżku by ułożyć się do snu – to czas by Kuba zwinął się w kłębuszek w nogach. Pamięta, że gdy słychać na korytarzu klatki kroki Człowieka, który wraca do mieszkania, należy czym prędzej zeskoczyć z blatu i udawać, że nigdy się na nim nie siedziało. Nauczył się, że przesuwanie łapką szklanki w kierunku krawędzi stołu kończy się nieprzyjemnym hukiem i należy tego unikać. Wie, że najlepsze do przebywania miejsce to taborecik w kuchni, bo tam sa największe szanse na kawałek surowego mięska krojonego właśnie na obiad. I gdy zegar w pobliskiej wieży zabije rano 6 razy, to znak, że zbliża się pora karmienia i być może należałoby przypomnieć o tym jeszcze śpiącemu opiekunowi. Kuba tęskni za czułymi głaskami po główce (i trzyma rozchylone na boki uszka jakby przygotowywał miejsce na ludzką dłoń między nimi). Ogólnie obserwowanie świata i wylegiwanie się na osłonecznionym parapecie to ulubione aktywności tego śliczniocha – swoje już w życiu przeszedł i nie w głowie mu obecnie szaleńcze harce za znalezioną w łazience zagubioną skarpetką. Jego piękny obrysowany konturem nosek jest ciekawski, ale nie wściubia się gdzie nie potrzeba. Kuba będzie więc statecznym i zrównoważonym towarzyszem, choć pewnie na początku będzie musiał się przyzwyczaić do nowych domowników. Dogada się bez kłopotu z innym spokojnym kotem, choć i jedynaczy tryb życia nie będzie mu wadził. Nie pozwólmy mu trwać w tęsknocie, w jakiej obecnie się zanurza, wyciągnijmy go z tego stanu, by zapewnić mu szczęśliwe lata na resztę życia.

Kot przebywa w schronisku dla zwierząt w Rudzie Śląskiej, obowiązują procedury adopcyjne.